Gerçek Dostlar Şiiri - Necati Keskin1

Gülşehir de bir yabancı,
Ama iki candan dost.
Biri ramço dayı, diğeri boyacı.

Tarsus'un bağrından kopup gelmiş ramço dayı,
İstanbul’dur onun sevdası, ilacı.
Gönlü zengindir, cüzdanı acı.
Yine de, her zaman yabancıya yardımcı.

Boyacı ise anadolu çocuğu,
Bir zamanlar zenginmiş, şimdi kader kurbanı.
Hep söyler boyacı levent;
"Zenginim diye övünme, bir kıvılcım yeter,
Güzelim diye sevinme, bir sivilce yeter..."

Altı köşe kasketine,
Laflarına sözlerine,
O simsiyah gözlerine,
Kurban olayım ramço dayı.

Nevşehir de çoraktır topraklar.
Yazları sinek, kışın kar yağar.
Yalanda olsa hayatlar.
Bazen aşklar alkole bağlar.
Ama yetişir imdadına candan dostlar.

Kendi hayatlarından çalarlar,
Sizinkine yamarlar.
İşte gerçek dostlar,
Yoksullukta bile, sizi paraya boğarlar.

Derdimin dermanı,
İşte Nevşehir bağları.
Bu şiiri yazan benin,
Dostları yüceltmek değil.
Hatırlamaktır amacı...

*Nevşehir Gülşehir ilçesindeki dostlarıma armağanımdır...