bir yolsa bu düzen,ben inmek istiyorum yarı yolda.
asvaltın sıcağı kavuruken yüzümü,bakamam ki ufka.
oysa ben topraga basmak istiyorum
çimenlerin kokusuyla koşmak istiyorum
gerçek dağıma varmak istiyorum
yalçın kayaların da oturunca,saçlarım özgürce dalgalanır
ruhum bulutlarına ulaşır
umarsızca nefes çekmek istiyorum yalnızlığımdan
içime yayılsın sessizce
damarlarım da dolaşsın kayıtsızca
yalnızsam eğer,doyasıya yaşamalıyım yalnızlığı
yankılarda sessiz çığlıgım çarpmalı
umutsuzluğum kaybolmalı sisli zirvesinde
inmek için yol olmamalı,çıktığım yerde...
unutmalı yaşam beni
ben onu derinlere gömerken.
rüzgarında donmalı gözyaşlarım
içime akıtırken ki ateşine tezat.
sızlatmamalı yüreğim deki yaramı ıslaklığı.
ey gerçek dağım; sinene sığınınca şu gönlüm,
kurtarsan zincirlerinden usulca,
kırsan kafesini nolur eylesen azat.......
Şair EşşkiyaKayıt Tarihi : 21.7.2007 14:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!