Gerçek bir düşünce biçimi

Makale

Bir insana verilebilecek en değerli şey ona kendi içinizden bir yaşam sunmaktır.
O ise herşeyde ve heryerde olabilir.
Düşünce biçiminizde ki inanç, mutluluğunuzun da öz kaynağıdır.
İnsanı değerli yapan, içindeki değerlerin daima dışa yansımasıdır.
Çünkü bize yansıyan herşey, yaşamın da bir parçasıdır.
Mutluluk bir düşünce biçiminde ise mutlaka sizi gerçek bir manada kendi içinden gerçekleştirir.
Çünkü gerçek bir düşünce biçiminde kendini ifade edebilmekte, içten bir paylaşım ve kalbini yaşama sunmaktır.
İşte bu ayrıntıda herşeyin farkına varıyorsunuz.
Sizinle gerçek anlamda var olan insanları, hayatınıza anlamsızlıklar katanları veya size olumsuzluklar yaşatanları ayırt edebiliyorsunuz.
Herhangi birşeye adım atmadan yol katedilir mi hiç?
Bizim yoldan kastımız, yanımızda veya karşımızda yada ardımızda olanlar değil,
kimin nerde, ne için ve neden durduğudur.
Zaten bizim yolumuza karşı duran olmazsa, yol yol değildir.
Yol odur ki, sizin fikirlerinize duran veya yol alanlarda olabilsin ki işte o zaman yürüyüşünüz kutlu olur.
Biz her yol ağzından geçerken, bizim yanımızda gibi olup karşımızda duran fikirlerin içinden kendi hakikatimize durduk daima.
O zaman hangi yolun bir önemi vardır ki, insanın doğru yolunu istikametinden algı zihninde dışa itmek isterse bir kısım insanlar?
Önce siz kendi vicdanınıza bir durun, ondan sonra bizim yolumuzu eleştirir veya ötelersiniz!
Bu böyledir daima insanlar sizin bozguna uğramanızı isterler, yolumuzun bozukluğundan söz ederler,
size dair herşeyin bozulmasını talep ederler.
Yol aldıkça bilirsiniz buyuzden geçmişin gelecek ile güzel bir şekilde mayalandığını her daim.
Buyuzden insanları bazen kendiniz gibi bilirsiniz doğru bir düşünce istikametinde yol almadıkça hayatta.
Şunu bilin ki hiç kimse tam olarak sizinle bir hayat yönünde değildir.
Buyuzden insanlara adım atarken, kendi iç yönümüz bizi sonunda doğru bir istikamete iletir.
Yaşam bu; her insan bazen nice yollardan sapar.
İnsan bazen bir yanlışa sapmadan doğruyu bulabilir mi hiç?
İnsanlar bazen yolunuza revan olurlar veya sizin için bir yola koyulurlar yada daima sizinle yürüyecek gibi size doğru umarsızca yol alırlar.
Ne tezattır ki aynı insanlar sizin kalbi istikametinizi bilmeden bir ara dönemeçte durup, yolunuzu eleştirirler.
Yada algı dili ile bir yol faslında bu yol bizi bozar veya aşar derler.
Aslında doğrudur gerekirse kalbinde derli toplu olmayanı bazı yollar çok kötü bozar!
Aslında bozulmaya yüz tutmuş herşeye yolda çare değildir ki; insanlar kendi iç fikirlerinin sağlam olmadığı yerde hep dışarıda ki bozukluktan dem vururlar.
Algı öyle bir dildir ki heran herşey bozulabilir.
O noktada insanları ayırt edebiliyorsunuz.
O zaman herkes kendi istikametini de belli ediyor zaten.
Sizin yolunuz ne kadar doğruysa yanlışlar ve yanlış insanlar o kadar etrafınızda olur.
Meğer insanın kalbi yolu, bir kısım insanların düzenledikleri yoldan da geçiyormuş.
Yol bu heryere herkese göre ayrı seyir işler.
İşte o zaman geldiğiniz noktada herşeyden uzak bir mesafede kendi iç yolunuzun yakınlığına erersiniz.
Hakikat yolu, mecazi istikametlerin de kesiştiği ayrı bir yoldur oysa.
İşte o zaman insan, insanı karşılaştığı yollardan tanır ve bir çıkışa ulaşır.
Her yolun bir kestirmesi olmaz ancak her adımın geleceği ön görebilen bir kestirmesi olabilir.
Eğer sizin düşüncenize doğacak bir aydınlık varsa, yolunuzun ufkunu o inançtan bilirsiniz.
Yoksa kendi gölgemiz bile karanlıktır biz insanlar için.
Önemli olan sizin hakikatinizin bir gölgeye bile suret olabilmesidir.
Ne kadar çok yol ağızlarında kendimize belirsiz bir suret kaldık.
Oysa yolumuzun hakikati, suretlerden de çok öte bir iç menzildir.
İşte gerçekte o hakikatte kendi suretimizde gölgelerde kalabiliyoruz bazen.
Hakikat dediğimiz kavram ise hayatta hiçbir gölgeye suret olmaz.
Gölgeler, gerçekte hakikatinde suretini yansıtır bize.
Neden insanın kalbine gölge düşsün ki, hakiki bir aydınlık içindeyse eğer?
Yaşam bu elbet herşey kendi iç seyrindedir.
Buyuzden insan hem gölgelere itibar edebilir, hem suretlerde bir intiba bırakabilir hemde herşeyin iç hakikatine ulaşabilir.
Yolun ufku düşünceye daima bir inanç ile doğar.
Bizim inancımıza doğan herşey, kendi suretimizinde bir hakikatidir hayata.