anlamıyorsun
anlamıyorum
anlamak isteyenlerin içinde
anlaşılamıyorum.
bu sen misin
ben miyim yanındaki
ölüm ve yaşam arasında kalan
o ince çizgide
kimdi ki seninle beni karıştıran.
tanımıyorsun beni
bensizliğin hiç kaybını yaşamadın ki
öldüğümden haberin bile yok
yok bu dünyada seni hala düşünen
o leyla ve mecnun sevgisi.
ölmeyi,
yeni gelmiş bir sonbahar sabahında
kimseyi rahatsız etmeden
kimseye bir şey hissettirmeden
toprakla buluşmak isteğinde nereden geliyor
hiç anlamıyorum.
ölmediğin için
ölümümün gözlerinin önündeki
görünüşünü düşünmediğin için
beni hiç tanıdık olmayan
bir resme tıkarken
bu unutuşun ölüm olduğunu mu sanıyorsun?
zaman ve aşk
neyin özlemini böyle
içtenlikle söyleyebiliyorsun?
dişlerinin tek tek çıkışını
dudaklarının o ilk gülüşünü
ilk yürümeye başlayışını
kolay bir şey mi zannediyorsun!
aşk gerçek aşk
o ilkleri yaşarken yanında olandır.
Kayıt Tarihi : 7.9.2012 15:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fatma Saylak](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/09/07/gercek-ask-89.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!