Gerçek (Aşk) Şiiri - Kamil Uysal

Git hadi!
Üzerime yalnızlık boşalırcasına git.
Kanlı girdaplarında oyalama beni istemem,
Midem bulanır oldu bu aşk virajlarında.
Derime kesik kesik atıldı ayrılık,
Birazdan damarlarım isyan eder bu duruma.
Sen iyisi mi hiç beklemeden zamanı arşınla.

Git hadi!
Tüm iyi dileklerim yüreğine kalırcasına git.
Bir posta pulu misali kazın ve git üzerimden.
Bu son olacak söz diyememektir gitmek…
Yine ben yalnız!
Yine ben düşkün!
Kendi soytarılıklarımla kavrulup gideyim.
Giderken tek kelime etmemen gerekir bilirim.
Son olarak kurduğun her cümle,
Beni sende suçüstü yakalayacak hissederim.

Git hadi!
Islak gözlerinle yalınayak git.
Bahtsız sevdalar ruhumuza meze,
Bozgun yemiş yürekler derdimize mey olsunlar.
Ben kendi ayyaşlığıma ortak ederim onları,
Sen günahsız bedenini bulaştırma akşamdan kalmalara.
Tek günahın ben olayım şu dünyada.
Sen suçlu, sen azaplar içinde
Sen benden daha düşük olma istemem.

Git hadi!
Bir mayıs sabahında git.
Tembel acılar içinde…
Dönüp dönüp ardına bakarcasına git gidebilirsen.
Unuttuğum sandığım an saplan bileklerime,
Bir alerji gibi yankılan tüm benliğimde.
Yelkovana inat sen hep eskilerde bırak beni,
Adının geçtiği cümleler kurmaya zorla dilimi.
Doğum günlerim hep parçalı bulutlu olsun,
Doğduğumuz güne dek!
Örümcek ağı misali sarmışsın ya giderken bile,
Sen süslü yalanlarınla kardeş gibi sevmeyi dene.
Ve gidememişken şiirler bile senden uzağa,
Yakın anlamlar yükle eski yaşanmışlıklara.
Beni, seni, bizi…
Bir hamlede şah-mat yaparcasına git gidebilirsen.
Gidişin,
Ki; gideceksen eğer…
…
İçini dolduramadığım üç noktayla son bulsun.
Gitmedin daha,
Bak kahveni yudumluyorsun hala…