Gerçek Aşk Şiiri - Cengizhan Eren

gitmese ne olurdu peki?
ne yaşardım ki onla geriye kalan kavgalardan.
bataklığın içine atılmış sevdadan ne çıkardı ki
küfürlerin
yalanın ve ihanetin ovalarında yaşamaya hapsedilmiş sevda ne verebilir ki
kendisini ağlatanlara...
ama yine de gitmemeliydi diyor insan
sevmeliydi..
geçmişi değiştirmeyi bile başarmalıydı
korkmamalıydı
anılar batsa da kalbin çatlamış tenine
yine tüm kepazeliklerİ kabul edip...
dönmeliydi
hüzününü bile sevmiştim oysaki
insan hüzünü sevmeliydi çünkü
hüzünlerde aşkın meyveleriydi...
hüzünlenemeyen insan sevemezdi
oturup ağlamak bile güzeldi
inat edip aramamak
deli gibi aramak istemek
ama yine de kalbini söker gibi aramamak
arıyamamak....
en güzel egolardı beni düşünüp arayabileceğine inanmak
kavgaların ortasında kapıyı çarpıp gidişin güzeldi..
zira tat veriyordu aşka
aşktan nem alan kavgalar...
ama bu olmadı işte... ayrılık yakışmadı
beni değil aşkı terketmen yakışmadı
resimlerde
bu vurgun ciğerimi yaktı...
ama yine de ayrılığa bile aşık olmakmış
gerçek aşk...