Gerçek Aşk Şiiri - Taş İskele

Beklediğimdi fırtına.
Zihnim durmuştu.
Düşüncelerim yavanlaşmış,
sözlerim sıradanlaşmıştı.
Duygularım beklemedeydi,
zaten bir fırtınayı.

Ve koptu.
Fırtına burnuna varmayı ümit ediyorum.
Çiçek bozuğu yüreğimle,
sayrılığımla,
kendimin ardılı oldum da gidiyorum.

Artık ben Bartolomeu Dias.
Portekizli de değilim.
Yılsa 1488 den çok çok ileride.
Ardılım kendim.
Gidiyorum.

Ümit Burnu
Ümit Burnu olmadan önce,
Fırtına burnuymuş ya,
Seni keşiften geri dönmekten vazgeçip,
Keşfini yakınsadıkça gönlüme,
Korkudan ıradıkça kendimi,
Yine umudum oluyorsun…
*
Çiçek bozuğu yüreğimde korkum,
Çiğdem çiçeğim
-boynu bükük mahmur-
bakışın ise umudum…

-Bir kefesi umut, diğer kefesi korku; meğer denge oyunuymuş aşk-
*
Densizlik ummanı ile dengesizlik ummanının
sularının karışmadığı boğazmış GERÇEK AŞK.