Gerçek Aşk Şiiri - İbrahim Yılmaz

Gerçek aşkını insan kendi elleriyle büyütür
Uzanan eli sımsıkı tutar
Tuttuğu eli asla bırakmaz
Yalancı ve sahtekar ağızlara bakmaz
Gerçek aşk bir masal değildir
Kalbimizde ilahi bir sözleşmedir
İnsan gönlündeki gerçek aşkı
Kendi hasletleriyle inşa eder
Aşk ne alınır
Ne de satılır
Birde mutlu aşkın çok düşmanı vardır
Bazen göze gelir
Bazen bir öfkeye kurban edilir
Gerçek aşkı katleden
Kalbinde yuvalanmış kibrindir.

Her duyduğun gıybet sana fayda sağlamaz
Bazıları laf taşır dedikodu değirmenine
Kötüler acı öğütür dilleriyle biteviye
Onların hesabı Allah'a değil nefislerine
Nankörlerin kulelerinden
Güneşin doğuşunu seyredemezsin
Onların kem sözleriyle
Gerçekleri asla öğrenemezsin.

Aşk yazı tura işi değildir
Papatya falı hiç değildir
Aşk bir gönül ve hikmet meselesidir
Hiç kimse senin yerine sevmez
Herkesin aşkının derecesini
Kalbinin efkarı belirler
İsterse sana aşk yolunda deli desinler
Kalbinin aşk hükmünü
Beynin ve hislerin verecek
Şunu asla unutma;
Herkes kendi hayatını yaşar
Senin yerine kimse yemez içmez
Senin yerine kimse ölmez
Gülecek olan da sensin
Ağlayacak olanda sensin
Hayat yolunun finalinde
O yarin kollarında
Son nefesini verecek olanda sensin
Sensin bu alemde kralının kraliçesi
Yeter ki sen
Aklını çelmek isteyenlere yüz verme
Gece oldu mu herkes
Ya yalnız yatıyor
Ya sevdiği ile yatıyor
Veya mezarda tek başına yatıyor.

Bu çağda gerçek aşkı bulmak
Issız bir çölde vahaya ulaşmak gibidir
Fakat çöl uzmanlık gerektirir
Afakı bir çok serap sarmıştır
Sanal aşklar insanı ağlatır
Mecnun leylasını boşuna mı çölde arıyor
Şehirler o kadar kirlenmiş ki
Her şey maskeli balo
Yalan dans ediyor bulvarlarda
Ben ise;
Sana vurgun
Sana tutkun
Bir Mecnunum buralarda.

Nisan - 2024