Gerçek Aşıklar Şiiri - Evrim Evrensel

Sözüm ses versin baldıra aşığa,
Didar gözlemekte gerçek aşıklar.
Noktayı harp ile özün açığa,
Döne döne sever gerçek aşıklar.

Aşkın kitabını alır eline,
Okuyup bal eyler, damak diline,
Firardadır akıl, gelmez selime,
Akıldan vaz geçer gerçek aşıklar.

Al gül, ak gül eker, sineyi düzde,
Bahçıvanı olur bahar da güzde,
Kirpikler tel çeker, dizilir sazda,
Sağıra ses olur gerçek aşıklar.

Kaşları yay çizer, misak-ı hilal,
Sineyi bahçeden bir demet gül al,
Gönüllere dolar, zemzemi zülal,
Yüzer derya, deniz, gerçek aşıklar.

Eliftir endamı maşuk' un boyu,
Kudreti kandilde yanar gün boyu,
Levhi kalem mürekebi pek koyu,
Yazar yazar silmez gerçek aşıklar.

Kaybolur maşukta, gelmez bir daha,
Gece gündüz seçmez varır sabaha,
Değeri ölçülmez, bulunmaz paha,
Şafaklarla doğar gerçek aşıklar.

Ötesi yok aşığıdır didara,
Bitmeyen bir yangın, dönemez kora,
Bir nazarla erer, fikri efkara,
el, dil, bel bilmezi, gerçek aşıklar.

Aşkın kitabına girdim okurum,
Nakşeyleyip, desen işler dokurum,
Evrim Evrensel der ben bir fakirim
Dar ve zora Hızır, gerçek aşıklar.