Bir kahkaha patlattım ben de.
Şu ayyaş balıkçı gibi
Meydan okudum dalgalarına hayatın.
Ha deniz ha kara,
Fark etmez dedim.
Her ikisinde de dalga aynı dalga değil mi?
Vurup geçiyor üzerimizden…
Dengemizi bozup
Küçücük bir çocuk çıkarıyor içimizden.
Sonra tam karşımıza koyup
İşte busun sen diye
Acımasız kahkahalar savuruyor yüzümüze.
Hala büyümedim mi ben diyoruz,
Öylece savrulurken dalgalarda.
Oysa ne kadar vakur ve aşılmaz
Bir kaleydi az önce gözlerimiz.
Sanki hiç yalpalayamazmışız, düşemezmişiz gibi…
Bak şimdi oyunu bozuyor ve gülüyorum işte,
Her an düşebilirim.
Sandalın kıyısında yalpalayan
O balıkçı gibi
Ben de yalpalayıp duruyorum kıyısında hayatın.
Düşmekten hiç korkmuyorum onun gibi…
Artık ben de onun kadar gerçeğim.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim