Gerçeğin Şerefine Şiiri - Oğuz Kağan

Yalnızlığın ortasında bir çocuk gibi ağlayan,

Çaresiz bir umuttur yaşam,direnir karanlığa.

Dönüşü olmayan sokakların çıkmazıdır umut,

Yetmese de soluğu, varmaya son durağa.

Erişilmemiş özgürlüğün,tadılmamış özlemin,

Mutluluğu bıkmadan bekleyişin,

Tutku dolu melodisidir sevinç.

Eşlik etmese de, sessiz haykırışlara.

Bulanık anıların tahtına kazınmış

Tükenmek bilmeyen bir sanrıdır tutku.

Karanlığında parlayan,sönük bir yıldızıdır ruhun,

Göremez gerçeğin doğuşunu.

Bilinmezin ardından gülümseyen güvendir gerçek.

Unutamadığın eski bir dosttur, şerefine kadeh kaldırdığın.

Yüreğindeki meyhanenin tozlu masasında,

Yaşanmamış aşklara ve sonsuz korkulara..