Gerçeğin Penceresi Şiiri - Mehmet Sıddık ...

İlk karşılaşmamızda birbirimize tutulmuştuk.
Bakışlarımız yüreğimize aşkı nakş ederken,
Biz aşkın büyüsüne vurulmuştuk.
İlk bakışmamızda dağlar taşlar yeniden şekillenmişti düşlerimizde.
Aşk bir forma sokmuştu hayallerimizi,
Bulmuştuk birbirimizi.
Engebeli uçurumlarda el değmemiş maviliklere kanat çırparken,
Ezgilerini yitirmiş ne kadar şarkı varsa dile gelmişti.
Kulaklarımızda yankılanmıştı, notalarını boncuklara dizdiğim türküler.
Rüzgâr vurmasaydı yüzümüze,
Gözlerimizi alamayacaktık birbirimizden.
Belki de bir yanardağ gibi yanardık göz göze geldiğimizde.
Sığmamıştık düşlere,
Sığdıramamıştık hayallerimizi.
Gerçeğin penceresinden bakmayı unutmuştuk.
Yıldızlar ülkesinde kutsanmış bir mabet ararken kendimize,
Bütün yıldızlardan olmuştuk.
Bir kelebeğin ömrü kadar kısa süreceğini hesaba katmamıştık,
Oysa sonsuza dek sürecek sanmıştık.
Yanılmıştık…