Gerçeğin Dili Şiiri - Mehmet Ali Seyyidoğlu

Ne kalbim hınçperverdir,
Ne beynim öfkeli bir katil,
Ne susmaktır hakikat,
Ne aralıksız bir konuşma;

Ruhumu temizlemem lazım sadece taşıdığı mikroplardan,
Ruhumu temizlemem lazım görünmez kezzabıyla Tanrı’nın,
İçimdeki şeytanlardan kurtulmam gerek,
Sonra dilimdeki şeytanlardan,
Yeniden ezberlemem ve öğrenmem gerek kendimi,
Arınmam gerek belki kendime bulaştırdığım mikroplardan,
O zaman değişecek her şey,
Günler uzayacak, ritmi bozuk bir çalgı aleti olmaktan çıkacak varlığım
Ve daha derin anlamlar kazanacak…

O zaman temizlenecek kir ve pasa ait her şey,
O zaman beni unuttuğunu sandığım Tanrı yeniden bitiverecek yamacımda,
Ve bileceğim – fark edeceğim ki beni kollamak için yapmış aslında tüm kaybedişleri,
Ve o zaman bileceğim yarattığı her canlının sorumluluğunu, onları yanına alana kadar taşır aslında Tanrı görünmez omuzlarında
Ve her biri adildir onun kitabında,
Hiçbirinin üstünlüğü yoktur diğerinden, her biri ötekine denk
Ve çıplak aslında hepsi onun karşısında; en giyinik olanları bile…

Bazen en yırtıcı hayvandan daha yabani bir hayvan çıkıyor içimde karşıma,
Bir kartal, bir panter, bir aslan, bir boa yılanı;
Dokunduğu yeri yerle bir eden, baktığı yeri cehenneme çeviren azılı – kana susamış bir hayvan…

Bazen en nadide çiçekler fışkırır suratımdan,
Her biri ayrı kokan güzel çiçekler;
Anlarım ki o an, her insan gibi benim ruhuma da üflemiş Tanrı nefesini
Bana da katmış muazzam kudretini…

Bir insanım ben ham maddem balçık ve çamurdur ama bana da katmış Tanrı o muhteşem hamurundan,
Hatalar yapabilirim kendimi ararken,
Yanlış adreslere uğrayabilirim yol üstü ki bunu defalarca yaptım, sehven cinayet bile işleyebilirim öfkeli bir katil olmadığım halde,
Üstelik bir canlıyı öldürmek en büyük günahken O’nun kitabında; bunu yapabilirim…

Ne yaparsam yapayım biliyorum ki bir sanat eseriyim ben
Ve bir heykeltıraş bile ihtimam gösterirken şekillendirdiği heykele;
Emin olun o heykeltıraşı da yaratan Tanrı, daha fazlasını yapabilir…

10 Ocak 2010 / 17:51
Hatay / Antakya