Gerçeğin çıplak aynasında uyanıyorum

GERÇEĞİN ÇIPLAK AYNASINDA UYANIYORUM

Hasreti sığdıramıyorum hiçbir yere,
Sevdiğimi söylemedim sana bir kere.
Anlatamıyorum, yazsam kelimelere,
Haykırıyorum, sesimi duyamıyorum.

Yüreğinde sürgün yaşıyor, bütün sevgim,
Bir gül yangınında yanıyorken yüreğim.
Dağ başı yalnızlığını yaşayan benim,
Bir umuda bir ömür verdim, alamıyorum.

Isınmak için düşlere sarılıyorum,
Seni düşünerek uykuya dalıyorum.
Sabahlara kadar öylece kalıyorum,
Sensizliğe işte böyle dayanıyorum.

Ektiğim güllere çiğ tanesi düşerken,
Kurduğum hayallerin hepsi biterken.
Bir elveda bile demedin ya giderken,
Gözyaşımda boğulup, bak ıslanıyorum.

Sana gelen bir yanım hep eksik kalıyor,
Görmez misin yüreğime karlar yağıyor.
Sessiz yüreğimde, Hüzün konuk oluyor,
Hayal kırıklığı kapımı çalıyor, kovamıyorum

Uzanıp, uzanıp tutamıyorum senin elini,
Okyanusta kaybolan bir kum tanesi gibi,
Yağmur bulutlarını taşır, gözlerim nemli,
Gerçeğin çıplak aynasında uyanıyorum.

NEVİN KILIÇ