Gerçeğin Asık Sureti Şiiri - Nurten Tarım

Gölgeye yatmış çakaldan korkan tavşan
Yüreklerde duygu avcısı kara yılan!
Tozlandı yürek sesi merhaba dolu sandık
Ağlıyor insan tomurcuğu masumiyet
Unutulup gitti çiçek tozu insanlık!

Toprağa kefen biçtiler cilalı ozonla
Ovalarım çöl, dağlarım kıraç!
Ağlamaktan vazgeçti çöle döndü bulut
Gözyaşı döktüğüm toprak yeşile muhtaç!

Sözler kelepçelenmiş kısır döngüde geçit
Hançerleşmiş sürgüne döndü ayrık otu
Süs bitkisi pencere önünde gölgelik
Kederin tekerleğinde yılkı atı!

Tak zillerini insanlık güneş gülmüyor artık
Sulu batakta nilüferin rengi siyah!

İhanet ettik elbirliği ile dünya sana
Baharlarla tekrar tekrar gülümserdin yaşama
Bir pula satıldı sevdalar
Hakkın yolunda dil söylemez oldu hakkı
Dar boğazımızda isyankar isyanlar!

Dört yandan esen yelde yol şaşkın
Petek seherleri bekler arıyı
Göz üstünde bir büyülü kakül!
Bıçak gibi soğuk yarın ümidi
Sahte bahar içnde eridi diken ve gül!

Üst üste evler yeşile hasret
Hani Hacivat la Karagöz?
Çocuk cıvıltısına hasret sokaklar!
Gökdelenlerle deliniyor yarın
Aşkından mı vazgeçiyor canan diyen canlar?

Takvimin yaşı düşmüş simit kokusu
Acele gider gibi gidiyor ecele
Lütuf etme yar silme gözlerimi
Ten aynasında bir zelzele!

Gençliği yaşatmadan
Baharda hazan
Hazanda hazin gençlik
Sözde tutulamayan yeminlere dil suskun!

Ay mahcup saklanıyor çocuk kalbinde
Maskelenmiş yüzlere kızgın güneş
Yamalı bohçaya sarılır gibi sarılır
Gönül yatağımda sıtmalı dehlizler

Gerçeğin asık sureti
Sevda sanalda iki tuş
Haydi moda çırp avuçlarını
Nefessiz yaşıyor çaresizlik
Televizyon göz kırpıyor
Yıkılmış gönül mihrabı
Köle pazarında satılığa çıkmış evlilik!

Medeniyet beşiğinde öksüz uygarlık
Figan etmesin bülbülün kömür gözleri
Geçer elbet bir gün bu darlık!
Çağlayıp giden isyanlar yol edince enginleri düzleri!
Doğar ömrün külünden gül pembe umut
Ama, ne mabet belli ne mabut!
Yarını düşündüğümde soğuk soğuk terlerim
Kalkın ey vatana kurban olanlar
Yüzüme dökülsün merhaba diyen seherlerim!