Gerçeğin Anası Şiiri - Ayfer Aksoy

/bir yerden sonra kendini yazar şiir…/

tek kelime sevmiştik dolunayın sırtında
görünmez yerlerimizdeydi ağır ezberlerimiz
kırılırken tırnaklarımız dokunamadık
kuru bir göl yatağı oldu mısralar
sesimizi duyuramadık
severken keder
susarken heder olduk

ama
silleler
ufalayamadı bizi
mil çekti çeperine sözün
ihtimalken parmak uçlarımıza
bin ah ve bin umutsuzluğu terimizle attık

terk edilmişliğimizi neşterden kazıyıp
silkeleyip aldık maziyi tozlu raflardan
zamanın durduğu çizgide
tanımsız döngüleri birlikte tamamladık
secdeye kalktık candan iki parça

dokunduk
sevdik
hissettik
yeryüzüne çivilerken tutkuyu
en güzel şiirleri birlikte yazdık
ve sadece biz okuduk

gerçeğin anasıyım ben
rüzgârın soluğu
kışın güneşi
bütün renkleri içime giydim
yedi renk emerim gökkuşağını

/geçit vermem artık siyaha./

Ayfer Aksoy