Bir kırık yansıma bıraktım günbatımında suya
Bıraksın durgunluğa adanan gerçek yüzünü diye zamana
Görme başladı mı görülmede başlar maalesef
Yalnızlığın görünmezlikler diyarında
Bu ne ilk nede son öpülüşü dudaklarımın
Bu ne ilk dokunuşu aşka parmaklarımın
Ben yalnız gecelere mi doğmuşumda
Şimdi karanlığı tatmam gerek
Dur diyor içimden gelen bir ben daha
Dağılıyor her dolunayda bu çatal yürek
Bu ne ilk nede son öpülüşü dudaklarımın
Bu ne ilk dokunuşu aşka parmaklarımın
Benim ağzı açık günahlarım var
Yığılıp kalan duygularımın gül kokusu avuçlarımda hala
Ben bulutsuz gecelerin esrarında kaybettim kendimi
Şimdi sen kapalı kapılar ardına pusu kurmuş gerçeklerime ağla
Bu ne ilk nede son öpülüşü dudaklarımın
Bu ne ilk dokunuşu aşka parmaklarımın
Beklemekteyim her sabah güzelliğini uçurumumun yanından
Bu ne ilk nede son kandırılışı duygularımın…
Kayıt Tarihi : 15.9.2005 17:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!