Gerçeğe uyanış benim Masalım bitti 10.09 ...

Gerçeğe uyanış

Benim masalım bitti meğer,
Bir sabah uyandım, gerçekler sardı etrafımı.
Her şey çok güzel olacak masallarına kandırdık hep,
Gözlerimi kapadım, pembe hayallere daldım,
Oysa yollar dikenli, yollar çetin,
Kandırdık kendimizi, mutlu sonu hep bekledik.

Kalbime yazdığım umutlar birer birer soldu,
Her şey güzel olacak diye başladık her adımı atmaya,
Fakat bir gün anladım ki masallar da yalan,
Biz büyüdükçe gerçekler yüzümüze çarptı,
O masum inançlar, o saf duygular,
Bir bir kayboldu karanlıkta.

Söylediler hep, "Sabret, bekle, gelecek güzel günler,"
Biz de inandık, sarıldık o boş vaatlere.
Oysa yağmur hep yağdı, gökyüzü karanlıktı,
Bir umut, bir gülüş aradık ama,
Meğer masallar da hüzünle bitermiş,
Bir veda, bir elveda bırakırmış geriye.

Şimdi yollarım uzun, adımlarım ağır,
Bir masal beklemiyorum artık,
Kendi gerçeğimde yürümek istiyorum,
Her şeyin güzel olacağına dair sözler değil,
Gerçeklerin beni sarmasını,
Ve belki de böylece yeniden başlamasını.

Belki de hayat budur;
Her biten masalın ardında,
Bir gerçeğe uyanmak,
Ve her düştüğünde,
Kendi kendine doğrulmak,
Kendi masalını, kendi ellerinle yazmak.