Gerçeğe Meyleden Öz de Kalmadı.

Ben bir Kalenderim, senindir varlık,
Nefes kafesime dadansa darlık,
Yaşar gibi yapmak bir sahtekarlık,
Kefen yırta yırta bez de kalmadı.

Söylenen her söze, denilmez kelam,
Elime ettiğin yüzüne çalam,
Çakma, çıkmaları nereden bilem,
Doğruyu diyecek söz de kalmadı.

Saklamadan söyle doğru sözünü,
Astarını ister, versen bezini,
Et kokarsa tutup, serp de tuzunu,
Tuz kokmuşsa çare, çöz de kalmadı.

Söyleye söyleye dilde tüy bitti,
Kendi türküsünün gaydasın tuttu,
Vakitli, vakitsiz horozdu öttü,
Usul, nota bilen saz da kalmadı.

Bunca olanlara bir ad konulmaz,
Dolu boşalamaz, boş olan dolmaz,
Aklı estiğince gidenle olmaz,
Kusurunu gören göz de kalmadı.

Evrim Evrensel der, kıvrılıp dolan,
Yoksa bir projen, Şeman ve plan,
Hakikat suyuna, bulaştı yalan,
Gerçeğe meyleden öz de kalmadı.

Altınoluk 12.03.2020