Gerbera Şiiri - İlke Özgün

Oysa hep merak ettim...
Nasıl sonlandı bu serüven?

Tükendi solgun yüzü caddelerde.
Sevmek gökyüzünden düşmeye.
Ölüler ağlatıldı,
Ölüyü ağlamak..
Rüzgar tüylü ölüler,
Işıksız şehri çarmıha gerdiler..
Sonra..
Daha sonra,
Paslı bir gerbera getirdi elçi,
Sancılı bir şarap kadehinin içinde
Kehaneti döküldü yaprakların
Ağlamasını gizleyerek..
Kırmızı,turuncu..
Ve baba ocağına dönmek istedi gerbera.
Usul dokunuşu yabancıların,
Sabahı etmişti yine.
Üzüntüyle ayrıldı karşılık bekleyen gidip gelişlerden
Yatakta erkeğinin orospusu
Yeniden doğurdu kendini.
Tam karşısında yeniden çaldı laternalar.
Günün son ıslaklığıydı.
Son ustalığı...
Ayrılıklar ustası..
Nasıl aşık bir azize ama nasıl?
Kelimelerle anlatılamayan..
Masum elleri soysuzca tutardı kadehleri..
Shakespeare'in noktaları,
Paganini'nin notaları,
Müstantiklerin sorgulayışı,
Tanrı adına,
Merhamet adına,
Sığınacak bir yer yoktu,
Elleriyle gömdüğü ilkbahar adına
Diz çöktü gök ve toprak..
Çözüldü köhne aşk
Zaptedilemeyen dudakları uğruna..