Geray'a Bir Mektup Şiiri - Merve Acır

Affet Geray.

İsminin semada bıraktığı tondur bunu emreden.

Karanlığı aydınlatan tonusun sen Ay'ın.

Bırak öldürsünler kekliğini,

Katli vacipse aracı onlar.

Sonu belliyse, aracı olandır ancak onlar.

Varsın ismi içinde kalsın,

Varsın söyle , Mağripten Maşruğa yayılsın.

Varsın ismi en mukaddes sözlüklerde yer alsın,

Varsın, Sağır Sultan sağır kalsın.

Kırılsın burnunun kemiği icap ediyorsa kanın kokusundan.

Sen damla damla tüken gerekiyorsa,

Ben senden göl var ediyorum.

Kulaklarına kurduğum cümlelerimin , söndürmesi gerekirdi içinde ki çağlayanları.

Ama onların bir damlası , yakmaya yetti dağlarını.

Affet Geray.

İsmindir semaya bunu emreden.

Gülme,

Yüzünde görmeye dursunlar, bilirsin bin bir darbe.

Gülme,

Gözünde görmeye dursunlar , bilirsin hayasızlar.

Anlama olan biteni,

Bir dokunuş değil mi bin anlama bedel.

Ve sen ,

Yıllarca kaybolan, ruhunun dehlizlerinde,

Ve sen,

Yağmuru bekleyen , Sahra çöllerinde.

Ve sen,

Gülümsesin diye tüm kadınlar,

İntiharı bir senaryoya dönüştürüp,

Her gün kendi sandalyesine vuran.

Sensin o..

Sen.

Dokun Geray , bir de sen dokun.

Bir kez de sen dokun elime.

İçimi gör.

Bağışla kendini,

İsteme intikam !

Ya kurtul o araftan ,

Ya da iste, ölelim birlikte o göz mavisi odanın karanlığında.

Çekip gidelim o tarafa.