Yıldızlı gecelerime, işte yeniden döndün,
Gözleri gök rengi, göz kapakları buğulu tatlı meleğim,
Aşkım, en kıymetlim, seni kaybettim!
Üç yıl boyunca, sandım ki seni yendim, lanetledim,
Ve sen, gözlerin yaşlı, tatlı gülümsemenle,
Bak işte yeniden geldin, yatağımın eşiğine.
Eh, dünyanın kıralı oldum, senin iki kelimenle,
Elini kalbimin üstüne koy, yarası derinde;
Varsın mahvolsun güzel melek, genişlet onu!
Sahibesinin üstünde can çekişen, seven sevgili,
Kimse daha güzel bir alnın üstünden aslâ öpmedi,
Siyah gözlerin üstünden göksel sarhoşluğu aslâ içmedi!
Alfred de Musset
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Kayıt Tarihi : 27.1.2018 12:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!