seni seviyorum,
seni sevenleri de seviyorum..
seni benden çok sevenleri mi?
öyle birileri olamaz ki..
nasıl olurum sensiz?
nasıl yaşarım, söyle..
kolay mı bu,
tanıdıktan,
böyle sevdikten sonra seni?
ayağının ucundan,
saçının teline dek..
ruhunun kuytularından,
yüreğinin içine..
taa derinlerine,
kılcal damarlarından,
yalnızım..
ağlıyorum için için..
elbette yine,
senin için..
(Ankara / 25 Haziran 1969)
sevmiyorum şu kışı hiç..
bak, yine üşütmüşsün,
yataklara düşmüşsün yine..
seni üşüten rüzgarın,
gözü çıksın inşallah..
zahmet edip gelme artık,
istemiyorum ki seni..
bana gerekli olanlar,
senin gibi sen’ler değil..
bir sen yarattım içimde,
sen
ne demek olduğunu bilir misin,
terk edilmenin?
kimsesiz bir çocuk gibi,
kalıvermenin ortalarda?
sensizlik sardı benliğimi yine..
bir bıçak saplanıyor sanki içime,
ta kalbime..
seni istiyor, seni özlüyorum,
bu soğuk iklimin
bitmez gecelerinde..
bilseydim ki;
aklında ben, yalnız ben’im..
bilseydim ki;
kalbin, ruhun, aşkın benim..
bilseydim ki;
sen bana,
ben sana,
ikimiz birbirimize,
yeter de artarız bile..
ne gerek eller bize? ..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!