GECEYE ŞARKI
VIII.
Suskundu karanlık, beni söndürdüğünde,
Gün ortasında ölü bir gölgeydim -
O zaman çıkıp mutluluğun evinden
Yürüdüm gecenin derinliklerine.
Şimdi bir gölge oturmakta yüreğimde,
Çorak günü hissetmeyen -
Ve dikenler gibi sana doğrulup gülümseyen,
Gece- mütemadiyen!
Kayıt Tarihi : 21.5.2019 00:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Tercüme: Rıdvan Şentürk
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!