Öz-gür-lük ve Tut-sak-lık,
İçimizdeki Genleşmenin Nirengi Noktası
Demir parmaklıklar değildir artık bizi sınırlayan,
Beynin katmanları ile evrenin hudutsuzlukları arasında…
Bir el tutar bizi, omzumuza dokunamasa da çakılır kalırız,
Belki bir gün, belki bir yıl, belki onyıllarca…
Bir pranga vurulur sözde, kolumuza veya bacağımıza,
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta