**Genelleme Şiiri - Tuncay Akdeniz

Alınganlar alınsın, hiç kalmasın kusura,,
Gözlerini bürümüş,yalan dünyanın malı.
Geçmişini unutan,adam olmuş bu sıra,
Benliğini bilmeyen ne bilir insan hali.

Bu dünya benim deme, yenilirsin devrana,
Ne firavunlar gördük,ok attılar her yana.
Adaleti hak bildik,çıktık huzur divana,
Ölçüsüne güvendik bozuk ayarı mili.

Nefsini kin bürüyen, nifak sokar araya,
Tuz biberi ektirir, kanayan her yaraya,
Kula kulluk edilmez,güvenmesin paraya.
Çok Karunları gördük,savuruyor sam yeli.

Kainattan ibret al,siyah döner beyaza,
Akıl ermez bu sırra, suyu çevirir buza,
İpek böceği bile,has örüyor bak koza
Toprağına emek eken, boşunu yapar dolu.

İnadına yenilen gören, gözle kör yaşar
Ne doğrarsan çanağa, kısmetine o düşer,
Yanlış yola sapanın,yolu her zaman şaşar
Nefse hakim olmayan,keser bindiği dalı.

Doğru yolu göstermiş, kainatın sahibi,
Her şeyin nizamı var, katma şekere şebi.
Bilmiş maskeli cahil, gezer alimler gibi,
İkramına gidenler,boş çanak yalar dili

Sevdiklerine nimet suyu ekmeği aşı
Aydınlatır kalpleri o kudretin güneşi
Alem saadet giyinir eğer secdeye başı
İbretini almayan bulamaz doğru yolu

Tuncayım ram olmuşum iki cihanı bizde
Yücelerin yücesi nuru fur-kani bizde
Kırmızı güller kokan ruhu revani bizde
O isterse soldurmaz kışında açan gülü

Acıları tatlıya katıp hayatta kaldım
Sevgiyi kalbe sarıp,gerçek sevdayı buldum
Kırmadım gönülleri,İnsanlığa kök saldım.
Dert şarkıları şimdi,dille hep seni söyler..Tuncay Akdeniz