Gençlikten Bir Anı...

Ne kadar zâlim - miş meğer
Şu zaman denen 'şey'
Eriyor, yok oluyor avucunda
Güvendiğimiz her şey...

İnsan,
Farkedemiyor gençlikte
- olup biteni -
Deli oluyor yürekler, ruhlarsa serseri...

Kafa tutardık gölgemize
- olur / olmaza -
Heyecan sınırsız
Arzularsa dur-durak bilmezdi...

Günler uzun olur gençlikte
Gecelerse güvenilmez ve kararsız
Kış bitmek bilmezdi
Erken varmak isterdik o yüzden hep yaza
Yaz...
Sevgili demekti...
Aşk demekti, sıcaktı...
Yeni yeni şarkılar çıkardı hiç duymadığımız
Bütün şarkılar ezberlenirdi
Ne varsa aşk üstüne
- anlamlı / anlamsız -
Boş verirdik gerisine
- önemliye / önemsize -

Sonra? .. sı yoktur gençliğin...
Gençlik, ah o gençlik...

Sevenlerimiz ve sevdiklerimiz vardı
- gizli, saklı, uzak, yakın -
Ve canlarımız
Anne, baba, kardeş
Onlar,
Hep yanımızda olacaklar diye umduklarımız
Onlar,
Şimdi pek çoğunu sevgiyle, hasretle andıklarımız...

Her şey bizim içindi ve öyle kalacaktı
Bizim için dönüyordu sanki dünya
Bizim için doğuyordu her sabah güneş...

Genç olmak güzeldir evlât...
Ancak kıymetini bilmezsen
- vay, aman -
Öylece akıp giderken zaman
Ah, vah demeye kalmadan
Bir de bakarsın ki...
Bir gün...
- vakit tamam -

Ve...düşünürken
Yol uzun, zaman çok, vakit daha çok erken
- her şey bitivermiş -
Sen,
Yine her zaman ki yerinden
Doğacak güneşi beklerken...

...........

Böyle anlatmıştı bana bir gün
- bir yaşlı adam -
'Ömür nedir? ' diye sorduğumda...
Kim di o yaşlı adam
Neden sormuştum...
Hiç hatırlamıyorum neydi konu
Zaten... bir daha hiç görmedim onu...

(İstanbul, Ocak 1972)