Gençlik Rüzgarı Şiiri - Şebnem Ezik

Gençlik rüzgarı vurmuştu yüzüme
O zamanlar beyazdı gece
Havada hüzün kokusu yoktu
Böyle geçerdi günler
Yaz bahçelerinde mis kokardı güller
O güller ki kan damlamış üzerlerine
Kırmızıya nispet başları dimdik semaya
Annem gülümserdi kar değmemişti saçlarına
Ruhum izlerine rastlamamıştı ayrılıkların
Gençlik rüzgarı vurmuştu yüzüme
Önümde hep şafak avuçlarımın içinde tomurcuk
Ötelenmez sevinçlerim hep yanıbaşımda
Zeytin karası gözlere değmemişti şebnemler
Yeşil açardı bahar, baharlar doludizgin hayata
Toprak henüz cana kavuşmamışken,
Gülleri solduran sis
Perde perde inmemişti kente
Yediverenler rengarenk açardı
Uykularım helaldi sabaha
Annem gülümserdi kar değmemişti saçlarına
Sevgili düşünce akla mavi denize dalar
Serseri gönlüm suyun sesine kanar
Dinlenirdi karşı dağların yamaçlarında
Rüzgarla sarmaş dolaş hayatın vedası
Kapımı çaldığında
Hazanı yaşarken yüzüm, ellerim
Ölüm bana kalsın........