Gençlik Geri Dönseydi? Şiiri - Cihat Şahin

Gençlik geri dönseydi; çok şey derdim ben ona!
Arz ederek halimi, derdim; ”geldi bak gına! ”
Ona bir, bir sayardım; neler etti yaşlılık,
Bilmiyorum ne derdi, dinleyince o bana?

“Şikâyetim çok benim, yaşlılıktan duy! ” derdim.
“Beden gibi değişti, tuhaflaştı huy! ” derdim.
“Bırak çılgın halleri, teenniye uy! ” derdim.
“İfrat tavır çok zarar, verir” derdim, “insana! ”

“Deli, dolu olma da”, derdim; “benze yaşlıya! ”
“Çıksın adın şimdiden; olgun, ağırbaşlıya! ”
Kulak vermez o belki, nasih olan yaşlı ya!
Dinleseydi, 'büyük gaf; gurur! ” derdim, ben ona.

“Gençlik büyük bir nimet, atma sakın sokağa!
Çalış iki âleme, ak düşmeden şakağa!
Soldan edip inhiraf, dönsen yönü hep sağa?
Yolun sonu cennete, varır” derdim ben ona.

Bahar kadar kısadır, şebabetlik dönemi!
O, mevsimin geçmeden, ver gereken önemi!
Anlamazsın bir mazi, asır mıydı senemi?
“Böyle gafil yaşamak, zarar! ” derdim ben; “cana! ”

“Bu kısacık baharın, hemen ardı yaz! ” derdim.
“Kandırmasın yaz boyu, seni memnu haz! ” derdim.
“Bu sözlerim altındır, kalp içine yaz! ” derdim.
“Sınav olmak üzere, geldin! ” derdim “şu hana”

Güzü merak edersen, bak şu anın resmine!
Biz yaşlılık diyoruz, bu hazanın ismine.
Uyma bedbaht olursun; nefis denen hasmına!
Derdim; “ rüsva gidersin yoksa öbür cihana! ”

“Berzah kışı gelmeden, intibaha gel! ” derdim.
“Son kitabı okuyup, ölçü, kıstas al! ” derdim.
“Hak yolunu bularak, hep orada kal! ” derdim.
Derdim; “hesap gelmeden, dön bir kâmil insana! ”

Cihat ŞAHİN
15.07.2010-İZMİR