İşlenmiş ruhlara türlü pislikler.
Bağrı açık iliklenmez işlikler.
Bu kini topluma nasıl ektiler.
Robottan, gençliği böyle diktiler.
Saygısız amaçsız insan yığını,
Yiyip içip uzatmaktır ayağını.
Aciz, bağlayamaz ayak bağını.
Kötülüğe örmüş gençlik ağını.
Söylediği ve giydiği çağdaşlık adı,
Hoşuna giderse ağzının tadı,
Hükmetmeye gelince sanırsın kadı.
Gençliğin, avare anılır adı.
Yaşamıyor böylece gençlik çağını.
İlim irfan ile donatmazsa bağını.
Yanan bir mum gibi bitirir de yağını.
Kendine gel kaybetme gençlik çağını.
Yanarım, yanarım şu gençliğe.
Vicdanlar sus pus nerde terbiye.
Söylenmiyor sözler kime ne diye.
Edep, verilmesi gereken büyük hediye.
Ayşenur BULĞU
01.05.2008
Kayıt Tarihi : 1.5.2008 15:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
vurdum duymaz gençliğin amaçsız hali
Büyüttüler şu gençliği
Haram ile doyurarak
Yürüttüler şu gençliğ.
Gece gündüz ayrı hülya.
Savurdular sağa sola
Sokakta boğaz boğaza
Getirdiler şu gençliği
Kimi sağcı kimi solcu
Kimi para,kimi pulcu
Zehirleyip ince ince
Öldürdüler şu gençliği.
Sonra gelip yas tuttular.
Cenazede saf tuttular
Gizli gizli kin tuttular
Bitirdiler şu gençliği.
Şimdi düştü maskeleri.
Şapka düştü çıktı kelleri
Nemrudun son nesilleri.
Birtirdiler şu gençliği.
TÜM YORUMLAR (1)