Gençliğimiz nede çabuk geçti,
uçsuz bucaksız bir dolu düşle süsledik gençliğimizi…
Hep tozpembe baktık dünyaya, hep öyle kalacak sandık oysa…
Daha fazla kandıramadık kendimizi,
ilk damla düşene kadar gökten yanaklarımıza
ve ilk ok delip geçene kadar düşlerimizi,
hayatın hep tozpembesinde kaldık.
Kanadıkça direndik, direndikçe kanadık…
Sonunda o düşlerden simsiyah kâbuslara uyandık!
Kayıt Tarihi : 16.7.2007 15:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!