Gençlik-2 Şiiri - Ahmet Özcankaya

Durmadan söylenen kelime gençlik
Nesin nasılsın ne şekilde gençlik
Sözlerimiz hep böyle sorularla mı bitecek
Kimse problemlerin çözümüne heves etmeyecek

Küçük bir bitki filizi nasıl yetişecek
Onu ziraatçılar aşkla dikecek
İnsanlık ona genç diye bakacak
Sonunda şerefle meyvesini yiyecek

Çocuk bir dakikalık zevkle doğacak
Sonra halk onu ne kadar güzel diye sevecek
Geleceğini hiç düşünmeden salıverecek
Maddesiyle manasıyla sonra olur diyecek

Etiyle kemiğiyle nasıl boy verecek
Halk gösterişiyle hayran kalacak
Çelimsizler saklanacak yer arayacak
Gönül dünyasına kimse çare bulamayacak

Vücut hacmi gıdalarla gelişir
Günümüzde bu ne kadar güçleşir
Günlerce kafa bunlarla dertleşir
Kafa ile kalp ne zaman düşüncede birleşir

Gençliği başı boş bırakanlar
Menfaatlerini yardım diye yuttururlar
Hedeflerine ulaşınca şevklenirler
Hüsrana uğrayan gençliğe niçin bakmazlar

Verelim gençlikten bir misal
Olsun her şey aşikar
Kükresin hakla batılı aydınlatanlar
Menfaati uğruna gençliği telef edenler
Vicdanı sızlar hayalı olanlar

Geçlik üzerinde oyun kuranlar
Hüsrana uğrasın bütün çıkarcılar
Söndürdükleri ocaklar kadar
Çeksin en az onlar kadar

Türk genci vatanın yılmaz bekçisi
Geçmişte kaldı bu düşüncesi
Menfaate buldular kurtuluş çaresini
Gençliğimizi nasılda küçülttü mahıv olası

Atalarımız bu vatanı size bırakıyoruz derdi
Bu duygu,düşünce neden basitleştirildi
Şimdi gençliğe çıkarcılar ne yapıverdi
Böylece her şey sahipsiz ortada kalıverdi

Ata yadigarı vatan dürüst ahlak ve sevgiyle korunur
Vatanımıza göz dikenler karşılarında gençliği bulur
Yetişmeyen gençlikle bu nasıl olur
Şununla bulununla gençlik niçin oyalanır

Tarihteki şeref levhalarından ibret alan
Atalarımız neyle yükseldilerse onda kalan
Hakkı söyleyeni kendine dost bilen
Hedef doğruyu güzeli iyiyi bularak ilerleyen
Gençlik budur başka ne diyeyim.
1985…… Ahmet Özcankaya