Gençlik! .. Şiiri - Arif Tatar

Bu şiirimi gençler için yazdım... onların durgun, derbeder, ümitsiz olmalarına çok üzülüyorüm... Hesaplar bile başka türlü yapılır oldu artık! .. Unutulanlar, o kadar çok ki? ! Şikâyet etmek, çözüm getirmez; bilâkis çözümü zorlaştırır... Ne olur bir anlık, gözbebeklerimiz olarak görüverelim; olmaz mı? ! Sevelim... Onlar, çocuklarımız! .. Biz de bir zamanlar aynı merhaleden geçtik; o zamanla bu zamanı kıyaslamayı hiç unutmayalım... Çocukluğum, gençliğim ve şimdi! .. O zaman biz, ne oyunlar çıkarırdık... Hayallerimiz, gökleri bile kuşatırdı... Sabahın erken saatlerinde, inekleri çobana veya meraya götürmek ilk işimizdi; şimdi bu özlenir oldu... İşte bu günlerden birinde bizden büyük ablamız; bu mavi gökyüzünün bir gün çöküp altında kalacağımızı söyleyince bir kaç gün hiç uyumamıştım! .. Ve şimdiki zaman? ! Ah, çocuklarımızın özlemlerini bir bilebilsek! .. Ne olurdu önceden bir bilebilseydik? ! Yine çocuk olmak istiyorum! .. Belki o zaman dünya değişir; yeniden kurarız? ! Haydi çocuklar! .. Beni de aranıza alın artık! ! !