Gençliğimizin Ders Notları 53

ısrarla kalbimizi kiralıyoruz, hayatın şehirlerine. yol olup uzayan yaşımız gibi, sancısı bitmiyor; çocuklukla artan mesafenin.
birbirine yabancılaşan mevsimlerin hüznü yakışmıyor evrenin döngüsüne. oysa söz vermişti iklimler; ekolojik dengeye sahip çıkacağız diye... türkülerimiz ve şiirlerimiz bitmeyecek diye...

yağmurlar yağardı, sonra karlar... sonra deli bir rüzgar, okşardı saçlarımızı. sırılsıklam elbiselerin verdiği ağırlık, bir aşkın ağırlığına yetmiyordu. öyleydi işte... sevmenin ne olduğunu ayırt edebilmek, koskoca bir ömür sancısı...

günlerin, ayların hatta yılların ötesinde bile hatırlamak yaşanılan her anı. ve birer öykü saflığında kağıtlara dökmek... benzersiz bir duvarın, insanlara doğru yönelen sırtına boyamak... şaşırırız, şaşırırız her bir adımda, her bir atlayışta, boyada...

bilinen şeyler hiç değişmese de, sömürenleri iktidar eden bir coğrafyada büyüyor acılarımız. kimisi zulmün gölgesinde, kimisi yok oluşlarla bir başına... ve aşk bitmiş bir romanı, tekrar okumaya çalışmak gibi...