Öğrenemiyoruz bulmayı…
Çoğu kez kayıp gidenleri şikayet ederken tarihe, arayıp bulduklarımızı görmezden geliyoruz. Birer umut türküsü olan ömrümüz çalkantılarla savaşırken, esirliğe yeniliyoruz ara ara…
Çıkıyoruz umulmadık basamakları.
Geriye dönüp bakacak direncimizin olmadığını biliyoruz.
Nerden ve nasıl geleceğini kestiremediğimiz ölümü bekliyoruz.
Biraz alaycı ölümlerle dalgalar geçiyoruz.
Kimbilir vurulup gitmek, asılmak ne de coşkulandırır bedenimizi.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Hiçbir anayasa da bize yer yoktu.
Mahkemeler, hapisler, hücreler durmadan yolumuzu gözlüyordu…
Güzel günlere sevgiyle..Nurdan Ünsal
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta