olmadı hayat! ne yapsak, ne etsek bir barışamadık senle. uçan kuşların, akan suların, mavi göğünle bile anlaşamadık. aramızı açan uçurumların vahşetinde büyüttük koca işkenceleri. kaybolmak ne diye dolaşırken dünyayı, hakikati yaşayarak gördük...
olmadı hayat! yağmurunla, rüzgarınla üstümüze geldin hep. söylediğimiz sözler, eylemlerimiz yetmedi gönlünü almaya. bir gülmedin yüzümüze. bir tebessüm bir umut vermedin.ellerimize kelepçe, ayaklarımıza pranga, dilimize kilit vurdun. bin çabaya bir emek; bize senden haram. her şiirin tutsak akşamların ağlayış bekçisi. türküler anayasayı ihlal...
olmadı hayat! didindik senin için. çocukuğumuzu, gençliğimizi verdik. serden,yaradan vazgectik. lise sıralarında ceketimizi, üniversite de kitaplarımızı attık. yorgunluğumuzun birikintisinde can arkadaşları soluksuzca yitirdik...
geri dönemedik hayat! bir daha baştan başlamayı, umutlar dağıtmayı cok istedik. yüreklerinden güneş saçan cocukları, artık ağlamayan anaları özledik. barışı istedik, kardeşliği eşitliği...
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…