bakışlarımızın çok uzağında gönül verdiklerimiz.
yalnızlığımızın soğuk birikintisinde.
her yüz, her beden, yokoluşun hasta bakıcısı, uzaklığın genç bekçisi...
dağılmayla mücadele eden düşüncemizin çığlığında, yankısı kalıyordu bağrışmalarımızın.
dirençle hayatta kalmaya çalışıyorduk.
ve kimi zaman hayatta kalmanın verdiği bedelleri ödüyorduk...
umut diye yılları geçiştirdik yıllar boyu.
bir şansımız daha olsaydı diye harcadık yaşlarımızı.
yine aynı sevdalarla, yine aynı umutlarla ağarttık saçlarımızı...
öğrenemiyorduk yalnızlığı.
beceremediğimiz tek şeydi; özlem, yalnızlık, ayrılık.
her an bir başınalığın dayanılmaz ayazıyla üşüyorduk.
bedenimizin coğrafyasıyla şikayetlerin doruğundaydık....
tüten sobaların sıcaklığında şiirler yazarken sevgiliye, içimizden gelmiyordu kötülük denen illet.
kimbilir coşkuyla atan kalbimizde arıyormudur o büyümeyen günleri.
bir garip şey, yaşamak dediğimiz ağır yük.
yüreğimizin isyanı da en doğal bir eylem biçimi...
ve herşeyden önemlisi, sevdasına adım atabileceğimiz kimse yok nefes aldığımız vilayette.
bakışlarımız anlamsız. çünkü çok uzakta gönlümüzü hesapsız verdiklerimiz...
Kayıt Tarihi : 31.1.2009 00:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
10.11.2006 22.10
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!