bir ölüm sessizliğinde umudumuz; yoksulların can çekişen ekmek arama sevdası.
yolların karlarla kaplanması, zehir iklimler, kör eden bulutlar...
yıkılmışız dünyanın acı hatıralarında.
ülkenin bir ucundan bir ucuna yazılan şiirlerin çaresizliğinde koyvermişiz elimizde avucumuzda olan herşeyi.
korkusuzca ilerleyen yaşımız ve hayatla yüzleşme telaşı çoktan çalmış kırık kapımızı.
boğulduğumuz anlar, nefes almaya çalıştığımızda sadece anlaşılanla yetiniyordu direncimiz.
kapılmışız çoktan; sokaklar panayırına, caddeler pazarına. bir bir yittiğimizi bilmek, bir gurbetin soğukluğuna yenik düşmekmiş.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta