Nerdesin? Karanlığımızın aydınlık şiiri, umut türkümüz, nerdesin? Yürüyoruz insanların olmadığı şu ücra sokaklarda, yanımızda yok kimseler. Dilimizde adının harfleri… düşüncemizin yolları, senin verdiğin adreslere varar. Seslendiğimiz kaldırımlar şimdi kapı komşun ama haberin yok senin. Bağrıyoruz durmadan, sözler tutuşturuyoruz; nerdesin?
Her okuduğumuz kitapta, sana yaklaştığımıza dair öyküler ezberliyoruz. Birden hızlanıyor kalp atışlarımız, seviniyoruz durup dururken. Çıkıştığımız insanlarla barışıyoruz. Özür dilemesini öğreniyoruz hiç utanmadan.
Pencereden dışarı baktığımızda, ip atlıyor mahallenin küçük kızları. Ne kadar da mutlular. Çünkü onlar seni beklemiyor. Tek ümitleri ipin üzerinden takılmadan atlamak. Ama biz sevinçlerimizi hapsetmiş ve acılarımızı başımızın üstüne koyarak, bıkmak tükenmek bilmeden bekliyoruz seni; nerdesin?
Bir yıldız kayar geceleri. Ağlaşarak bakarız o yıldıza. Bırak diyorum anneme, bizi yalnız bırak şöyle doya doya düşünelim seni. Sonra tütün koksun odamızın içi. Sonra mırıldanalım gülüşlerini ruhsuz duvara. Anlamazlar bilirim ama duysunlar yeter gülüşlerini. Bir gün, bir gün çıkıp geleceksin. Ülkemdeki insanlar kurtulacak biliyorum. Sen geldiğinde artık bitecek bu zulümler. Artık yazılmayacak ayrılığın şiirleri, umutsuzluk öyküleri. Biliyorum hüzünlü türküler söylenmeyecek dönüşünde.
Tamamını Oku
Geceleyin bir ses böler uykumu
İçim ürpermeyle dolar ?
Nerdesin?
ZÜLFÜ LİVANELİ
Ama yok senden bir haber.Kimbilir hangi ülkenin hayalisin,hangi ölümlünün sevdiğisin.
Oysa şu amansız ve hayırsız bir vakitte seni bekliyoruz; nerdesin ?
Bu şiir için neler yazılmaz ki: ama ... Sizi kutluyorum. Kaleminiz susmasın.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta