Gençliğimin Çizdiği Yol Şiiri - Halil Yı ...

Dedem çok zengindi benim
Baba da öyle.
Geceleri evimizin tavanında
Binlerce lamba yanardı.
Uzanırdım yatağıma
Lambalarla sohbete,
Birinde sevdiğim kız
Ötekinde hayallerim yaşardı.

Köşelerle sınırlı değildi
Bahçemizdeki havuz,
Metrelerle ölçülmez
Göz kesmez kadardı.
Yukarısında ben yüzerdim
Bizim köyün çocuklarıyla,
Aşağısında komşu köyün
Çocukları oynardı.

Sabahları sütün en tazesi
Süt fabrikamızdan,
Makineler bile uzak
Sadece annemin elleri değerdi.
Hayvanat bahçemizde
Dört mevsim farklı farklı
Kafileler gelir konar, öter,
Sonra göçüp Özlem’lere giderdi.

Manavı, kasabı, bakkalı…
Kurulu evimizin bahçesinde,
Her ne istesek en tazesi
Son kullanma, ihtiyaç kadardı.
Üç tam bir yarım ayak
Gölgem zamanı fısıldar,
Oyunlara gidilen yolun
Dönüşü Anneme çıkardı.

Dedim ya dedem çok zengindi
Babam da öyle,
Binildiğinde kanatlanan
Yağız atlarımız vardı.
Ve tarihle aynı yaşta
Değerlerle iç içe,
Kevser den olan çeşme
Misk-u amber kokardı.

Tandırda buram buram
Sıcak ekmek kokusu her sabah
Annem, lavaşlara kahvaltılık
Tere yağ’ı sürerdi.
Ninemin tekstil fabrikasında
Kadınlar çalışırdı her gün
Sabahları; kazak, çorap, eldiven
Akşam perili masallar örerdi.

Zenginlik bitti o gün
Ben eve reis olunca,
Gençliğimin çizdiği her yol
Beni şehre çıkardı.
Yıldızlar söndü bir bir
Ve onlarla ilk aşkım,
Bilmezdim dünü doyasıya
Ne yaşasam o kârdı.

Haziran 2006