Gençliğim Turunç’ta Kaldı

İlk görüşte büyülenmiştim ona
Tepeler arasında sihirli bir vahaydı
Dağ taş alabildiğine yemyeşil
Büyülü bir iksir gibi zeytin kokardı her şeyi
Kekikti, adaçayıydı, keçiboynuzuydu
Altın rengi bal damlardı her yanı
Öğlen güneşine inat
Küçücük güzel kızlar sarardı etrafı
Mahzundu, utangaçtı, cesurdu her biri
Dalından yeni koparılmış
Can eriği, yaz portakalı, şeker armudu
Tabak tabak İncir ve badem satardı

Ben ilk görüşte vuruldum ona
İlk dokunuşumda aldı aklımı
Maviden yeşile bir gerdanlık taşırdı boynunda
Renk renk pullu balıklar oynardı koynunda
Sere serpe uzanırdık kristal kumlara
Denizin en firuzesi
Güneşin en yakıcısı oradaydı
Küçücük bir akdeniz köyüydü kendisinden büyülü
Tatlı, cana yakın, saygılıydı mert insanları
Aynı kaptan yedik aşımızı
Aynı ocakta pişti ekmeğimiz
Yaşadıklarım şimdi uzaklarda kaldı
Hatıralar dün gibi taze
Gençliğim Turunç’ta kaldı...

Turan Gökmenoğlu
Göztepe, 11 Aralık 2006