Gençliğim Şiiri - Aydın Ahmet

Bilmez idim yaşlanmayı, eceli
Bir bahardı hazan oldu gençliğim
On yıl oldu otuz beşi geçeli
Uzaklaştı Fizan oldu gençliğim

On beşimde deli koşan tay idim
On yedide kurulu bir yay idim
Yirmisinde bir aşiret, soy idim
Hesaplandı mizan oldu gençliğim

Üşüyorum yaz gününde sıcakta
Ter dökerim zemheride, ocakta
Yatıyorum her köşede bucakta
Günseliydi kuzan oldu gençliğim

Kim ne dese alınganlık yaparım
Bir bahisten bir bahise saparım
Hekimlerden boşa ümit kaparım
Yunus idi sazan oldu gençliğim

Anladım ki İhtiyarlık yaklaştı
Saçımdaki siyah teller aklaştı
Yüreğimin çarpıntısı sıklaştı
Bir kasırga tozan oldu gençliğim

Çizgilendi yüzümdeki torkular
Beyhudedir kasavetler korkular
Ağlatıyor şimdi eski türküler
Bestesiz bir ozan oldu gençliğim

Yokuşlarda zorlanıyor dizlerim
Uzakları seçemiyor gözlerim
Gidenleri anar anar özlerim
Cevval idi nazan oldu gençliğim

Beyhudeye her hilafı takmazdım
Onun bunun boş sözüne bakmazdım
Deryalara yelken açar korkmazdım
Pınarlarda yüzen oldu gençliğim

Her ne yapsam işim çürük oluyor
İnsan eskiyince çarık oluyor
Teli kopmuş, sapı kırık duruyor
Sazı bozuk düzen oldu gençliğim

Bitti bahar, yakınlaştı kışlarım
Yıldan yıla eksiliyor dişlerim
Uçtu gitti yuvasından kuşlarım
Mezarımı kazan oldu gençliğim

Ömür denen bu kadar da kısa mı
Hatıralar yaslanacak asa mı
Şu yaşlılık adet midir yasa mı
Ezberleri bozan oldu gençliğim