Gençliğim Şiiri - Hasan Kocabaş

Daha açamadan solan gül gibi
Bir gün gülemeden bitti gençliğim
Pencere üstünde siyah tül gibi
Ruhuma geceyi örttü gençliğim

Yol yarı olmadan bezdim canımdan
Güneş hiç doğmadı benim tanımdan
Karanlık kaybolmaz gönül hanımdan
Bir bitmez uykuya yattı gençliğim

Bahar gelir kar serpilir gönlüme
Kurduğum her hayal gidiyor güme
Hangi yol çıkıyor bilmem ölüme
Gurbetten gurbete attı gençliğim

Kırıldı döküldü yıllar peş peşe
Dost buldum sarıldım attı ateşe
Gönül bu kendine buldu bir neşe
Onu da bir pula sattı gençliğim

Dostum dese bin kez inanmam kula
Dedim gönül gerçek dostunu bula
Bir sabah erkenden koyuldum yola
Tuttu diken oldu battı gençliğim

Gelenden gidenden bir çare sordum
Dertler biter diye bekledim durdum
İmrendim arıya bir yuva kurdum
Tatlı bala zehir kattı gençliğim

Gör döktüm derdimi bir bülbül gibi
Dolandım ortada bir ödül gibi
Daha açamadan solan gül gibi
Bir gün gülemeden bitti gençliğim