Gençliğim Şiiri - Gürsel Güveloğlu

Gençliğim fakirlikle geçti.
Üstümde başımda yoktu, üç öğün aşım da.
Ama yüreğim vardı. Hem de mangal gibi,
Bütün insanları alacak kadar, aydınlık, ferah.

Sevilmeyi bilmezdim, öpülmeyi de,
Fark edilmezdim bile. Başım kabak.
Ancak sevmeyi bilirdim
Gönülden,koşulsuz, nasılsız.

Gülmek neyime, gülmek.
Gülene nazar ederlerdi bizim oralarda, mutlu olana.
Ancak ağlamayı bilirdim.
Gençlik acısına, gönül sızısına,
Alın yazısına, gece yarısına.

Almayı hiç bilmezdim.
Çünkü veren olmazdı.
Babam da yok, anam da yok, kader de yok.
Ancak vermeyi bilirdim.
Emeğimi, ekmeğimi,
Gerekirse yüreğimi.

Aslında yaşamayı da pek bilmezdim,
Doyasıya, kaygısız, tasasız.
Ancak ölmeyi bilirdim.
Gözümü bile kırpmadan,
Mertçe, bağrımdan,
Vatan uğruna,
Bayrak uğruna,
Anam, aşkım uğruna.
Dün de, bugün de,
Yarında.

(25 Şubat 2005-İskenderun)