Gençliğim Şiiri - Nevzat Yazıcı

GENÇLİĞİM

Anlat bana kendin itiraf eyle,
Hiç saklama bütün doğruyu söyle,
Niçin birden bire değiştin böyle,
Seni değiştiren nedir gençliğim?

Haksız olsan yine haklı çıkardın,
Bir uçtun mu en yüksekten uçardın,
En güçlüde, en büyükte sen vardın.
Şimdi bir hiç oldun gafil gençliğim...

Sığmazdın kabına kırar geçerdin,
Her türlü belaya göğüs gererdin,
Bana kurşun bile işlemez derdin,
Artık delik deşik oldun gençliğim...

Düşünmedin bu gidişin sonunu,
Para, şöhret, hırs bürüdü gözünü,
Hep “he” dedin hiç tuttun mu sözünü?
Kendini aldattın ahmak gençliğim...

Merdiven dayadın kırk duvarına,
Belli mi çıkışın söyle yarına?
Göç yaklaştı ne aldın ki yanına,
Olanı da kayıp ettin gençliğim...

Hâlâ aklın iki karış havada,
İyi düşün taşın kalmadan darda,
Baki kalan var mı yalan dünyada?
Aç gözünü gör gerçeği gençliğim…

Kimden kaldı sana bu servet, bu mal?
Dön de bak ardına biraz ibret al,
Aklını başına topla ey aptal!
Bir bak neler kayıp ettin gençliğim…

Şair Nevzat; üzülme ha boşuna,
Ne geldiyse sen getirdin başına!
Bir gün olur yazar mezar taşına.
Boşa geldi geçti, koca gençliğim…

Şair Nevzat YAZICI