Perdesi yırtık bir evdi gençliğim
Üzerine hüzün çökmüş dalga dalga
Duvarı yıkık bir evdi gençliğim
Tane tane sönmüş umutları ile
Toprağı boz bir araziydi gençliğim
Ekilen her ümitleri sararan
Sönmüş bir volkandı gençliğim
Cesareti kendini yitiren
Toprak altında bir cesetti gençliğim
Duyduğu her şeye sağır olan
Hiddetli bir boğaydı gençliğim
Ölümü gördüğünde koşan
Rüzgar gibi atılgandı gençliğim
Gücü ile övünenleri seven
Artık alevli bir soba gençliğim
Etrafını ısıtmayı seven
Kayıt Tarihi : 4.1.2014 03:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Kızıl Kartal](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/01/04/gencligim-115.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!