Gençliğe Veda Ederken Şiiri - Mahmut Çuh ...

Bu sabah parkta
Bir bankta oturuyordum.
Çok uzaklardaydım
Aslında bulunduğum yerden.

Bir güvercin uçtu yanıbaşımdan
Süzülerek geçip gitti
Kanat bile çırpmadan.
Birden herşey durdu
Dondu herşey birden.
Kocaman bir mekanda
Birbaşımayım şimdi.
Kırk yıllık geçmişimle
Başbaşa kaldım aniden.
Çocukluğum,delikanlılığım
El sallıyorlardı
Çoktan yola çıkmış
Kırık, dökük eski bir zaman treninden.
Çocukluğun gizemleri
Gençlik ateşinin yakıcılığı
Uzaklaşıyorlardı benden.
Kara cübbeli kader
Kesindi yargısında
Bu yaradan buyruğudur dedi
İşte o kadar.

Kabullenmek niye böyle zor
Kaçış yokken yaşlanmak hükmünden.
Yine gülüyor
Neşeleniyoruz ara sıra
Nafile medet ummak
Uzaklaşan kara trenden.
O tren ki geri dönmeyecek artık
Uğurlandı mı bir kez
Ters istikamete gidiyor demektir senden...