Gençliğe Özlem Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ah gençliğim…
Delikanlılığım…
Baro baro zamanım benim…
Böyle mi geçip gidecektin bir bahar seli gibi?
Böyle mi kayacaktın rüzgar gibi, avuçlarımdan?
Ben seni böyle mi arayacaktım
Bulunmaz Hin Kumaşı gibi?
Böyle mi girecektin düşe dönen gündüzlerime?
Yine ormanların sisidir ki indi
Gözlerime.

Bir türlü bilip anlayamadım
Her solukta, her adımda benden uzaklaştığını
Günlerim az gelirken yaşamaya,
Uykusuzluk, parasızlık, yorgunluk vızgelirken,
Çiçeklere, ağaçlara, ormanlara, denize,
Güneşe, aya, yıldızlara
Gönül verirken.
Boy-bosta fidanlık, serde yakışıklılık…
Bilemedim ki; gün gelip sonlar bulacak
Sultanlık.

Yaş olup yürüdün gözlerime,
Kemiklerime işledin sızı olup.
Sen; bedenimin ilk gözağrısı…
Sen; benim zorlulara ilk isyanım…
Sen; benim, yaşlılığımda sığınmaya çalıştığım
Dermanım.

Ah gençliğim…
Ah, o topun, tüfeğin işlemediği günlerim…
Ah, o denize kürek, göklere direk olduğum günlerim…
‘Bugün yerim, içerim, yarına Allah kerim.’
Dediğim günler…
Sana ne kadar yakın gelirdi, bana varılmaz gelen
Enginler.

(MİTİL OSMAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 19-20/100)