Yitik Evlâda Ağıt Şiiri - Ahmet Yıldırım ...

Ağlama Nayman ana !
Ağlama güzel anam.
Kurut yanaklarında vadiler açan
O coşkun ırmakları.
Savur çöl kumuyla dolmuş ak saçını,
Yitiğine senin yerine ağlayan Samyeline.
Savur, saçı içine uzayan
Evladın niyetine...

Deve çığlıklarını bastırsın çölün türküsü.
Gözlerinden yaş süzülen çaresiz develerin
Amansız çığlıklarını diyorum...

Ahh onlar ki ;
Boyun derilerinin,
Bu denli bir ızdıraba alet olacağını bilselerdi
Vururlardı boyunlarını bir cellat edasıyla,
Kızgın kayalardan yontulmuş baltalarla.

Tıpkı, rahmet peygamberinin devesi gibi...
Kasva hissetmişti Efendimizin vefatını da,
Kafasını yerden yere vurarak son vermişti
Hayatına.
Binerek ölümün şimşekten atına
Ermişti ebedi vuslatına...

Ağlama Nayman Ana !
Ağlama güzel anam.
Bırak dönüp dursun son sözün semada,
Kıyamete kadar...
Kurumuş dudaklara su taşısın ak yazman
"Unutma" !  Diye haykıran gagasıyla.
"Senin atan Dönenbay'dır unutma" !
...

Sahi ;
Esir düşmese yiğit oğlun,
Tutsak olmasa...
Silmeselerdi geçmişini bir ustra ağzında.
Kazımasalardı benliğini
Hazar'ı okşayan
dalgalı saçlarıyla beraber
Hoyrat çöl akşamlarında...

Sen ;
"Senin atan Dönenbay'dır" derken
Yiğidinin siyah gözleri
yine öyle donuk bakar mıydı
Eksi kırkbeş derecede
buz tutmaya yüz tutmuş
Issık göl gibi.
Yine;
Saplar mıydı kızgın temrenli oku sinene
Hiç düşünmeden.
Ana katili olur muydu kiralık kimliklerle

Sen yazmanı sinene bastırırdın
Akan kanını gizlemeye çalışırken
Bir suçlu edasıyla...
Oysa yere damlasa o kan,
Düştüğü yerde güller biterdi belki.
İçime aksa da oğlum görmese dediğin
Merhamet  kokulu, kanını diyorum.
Yitiğin hatırlayıp üzülmesin diye
Son deminde baharı düşleyen yüreğin
Saklamak için çırpınırdı can havliyle
Göç mevsiminden yeni çıkmış turnalar gibi
Öylesine yorgun, öylesine biçare...

Ağlama Nayman Ana !
Ağlama güzel anam.
Bırak dönüp dursun son sözün semada,
Kıyamete kadar...
Kurumuş dudaklara su taşısın ak yazman
"Unutma" !  Diye haykıran gagasıyla.
"Senin atan Dönenbay'dır unutma" !
...
Gün uzadı asırlara dayandı
Çorak toprak hep kızıla boyandı
Nice gençler mankurt olup uyandı
Ağla Nayman Ana !
İşte şimdi ağlamak vaktir şafklarda.
Bir nesil gelecek ki, hayaller prangalı
Bir nesil gelecek ki, mankurtluğa sevdalı