Taşıdığım en ağır yüktü yalnızlığım...
ve sevmeye engel evcil acılarım yoktu benim...
Acılar evcil değildi hiç bir zaman...
ve sevmemeye saçma nedenler bulacak halde değildim...
Kollarımda damar hizalarını izliyorum...
Damar hizalarımdasın;
Seni kandırmasınlar sakın.
Aslında hayatın mutlu sonları yok.
Bir hüzün besle avuçlarında…
Tabii hakkındır.
ve nihayetinde;
hüzne davetiyedir gülüşün aslında.
Neden nasıl diye sorduğunda;
sana cevap vermeyecek bir dünyayla karşı karşıyasın.
Sen gizlice ağlarken kadın;
hangi kelime güzeldir?
Hangi sesler?
ve sevdiklerinin o hissi samimiyetinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!